اي دائِماً در «يان»ِ ما ؛ همكار بي وجدانِ ما !
قاچ گئت بيزه ساري نَيا ؛ چون ييرتيليب تنبانِ ما !!
اي چشمهايت چون پيشي ؛ سينديرميسان بيزدن ديشي !
آخر نه دن ائششك كيشي ؛ سن تشنه سن بر قانِ ما ؟!
گفتي : «برس بر دادِ ما ؛ عرشه چاتيب فريادِ ما
هي قيشقيرير آروادِ ما ؛ زيرا سينيب قالخانِ ما»!!
»قاش»ِ خودش برداشته ؛ خودرا «قادين» پنداشته !
چؤ دوشدو : «پستان كاشته ؛آرواد اولوب ؛ اوغلانِ ما!! «
زاهد سني گؤردوم دونَن ؛ من در قوجاقِ ؛ «نسترن»!
بو ايشلري گَل گؤرمه سَن ؛ بادَه گئدر ايمانِ ما !
آيران ايچينده وار مگس ، اين را مگو با هيچ كس
افتاده سوسكي چون عدس ، ياخشي پيشيب در نانِ ما !
بيزلر يالانچي ، اَيري اَل ، مؤمن وَ ليكن مبتذل !
مارا رها كن اي گؤزل ، اولماز داها درمانِ ما !
اي كله ات همچون اينَك ! پيش بيني ائتمه گل گئدك !
گرديم سبزه يا تَزَه ك ! معلوم دئييل پايانِ ما !
رفته يوخاري نرخ ها ، اؤلدوردي ياري نرخ ها
يانديردي آري نرخ ها ، بير منطقه از رانِ ما !
گلدي اِس اِم اِس لَر مَنَه ، بؤش خرمن اوستونده يئنه
گيره دوشوب «خاور ننه » در كابين نيسانِ ما !
دوردي يوخودان «مش صفر» ، مي گفت گريان و دَمَر:
«اي دزد وجدان سيز نَبَر ، ياسديقيلان يؤرغانِ ما !!«
توركجه طنزلر - عليرضا رضايي