سن گره ك غنچه كيمي پرده ده مستور اولاسان
نه كي، گول تك آچيليب عالمه مشهور اولاسان
دولانيم باشينا چوخ حئيفدور بو حوسن ايله سن
گئده سن بير پارا ناكس لريله جور اولاسان
عشق اليندن بيليسن عاشيق زارين نه چكر
سن ده گر عاشيق اولوب من كيمي رنجور اولاسان
هله مئي ايچمه ميسن ناز ايله مين جان آليسان
بلكه بير ساغر سرشارايله مخمور اولاسان ؟
حور و غلمان دئييب حسرت چكيسن ،اي زاهيد
گورموسن سن بو نيگاري مگر؟ اي كور اولاسان
سالما تاخيره منيم قتليمي ، اي شوخ نيگار
كي گوروم سن ها بئله خير ايشه مامور اولاسان
ناز و غمزه ائليييب راجيني آلداتما گوزه ل
بيوفاسان ،سنه ميل ائتمه ز اگر حور اولاسان
تو مرانم از در خود ملكا، مها، نگارا
كه كسي نراند از در به ملامت آشنا را
نظري به سوي ما كن كه كني خلاصم از غم
شه اگر چه كبر دارد، نظري كند گدا را
مكن اين گمان كه روزي سري از وفات پيچم
تو اگر هزار افزون بكني به من جفا را
به جهان غمي ندارم به جز از غم جدايي
گله از كسم نباشد، مگر آن دل چو خارا
تو اگر چه عالمي را به كمند خويش داري
نبود چو من اسيري كه به جان خرد بلا را
چه خوشست اي رفيقان، كه به كوي دوست ميرم
سر كوي او مرا بس همه عالمي شمارا
تو مبند دل به عمري كه اجل كشد كمينش
به فنا، نه عاقلست آن كه طلب كند بقا را
خبري ز حال زارم چو ندارد آن نگارم
تو صبا ز مهرباني برسان سلام ما را
بگو از زبان راجي كه تو هم چو جان عزيزي
بگشا لبي به دشنام كه بگويمت دعا را